Dit jaar ging de Guus van Wechemtocht van Lauwersoog naar Ameland en weer terug. De tocht wordt sinds 2022 elk jaar georganiseerd ter nagedachtenis aan een van de oprichters van Dutch Coastal Rowing (DCR). Het werd dit jaar een lange tocht van zo’n 35 km (enkele reis), verdeeld over twee dagen. Behalve onze twee coastal dubbel vieren Noorderhaaks en Razende Bol, deed dit jaar ook nog een derde coastal mee: de Michiel de Ruyter van Janjaap, een dubbelvier van het merk Swift. Janjaap wil samen met zijn broer alternatieve coastal roeivakanties gaan organiseren; eerst als hobby en wellicht later commercieel. 

Gezien de afstand van onze roeitocht hadden de roeiers zo’n 4,5 – 5 uur te gaan. Kritische punten waren de twee wantijen Wierumer Wad en Zuider Spruit Ameland met bij WW11 (1,2 m LAT droogvallend, ongeveer bij routepunt 5 op het eerste kaartje) en ZS31 (0,9 m LAT droogvallend) de ondiepste plekken. Bij elkaar was er een groot stuk relatief ondiep; ongeveer 9 mijl (= 16,7 km), dat vanaf Lauwersoog na ongeveer 5 mijl (= 9,3 km) begon. De heenweg was dan ook iets ‘lastiger’ dan de terugweg, lastiger als je er te vroeg aankomt in verband met de lage waterstand. Maar water (soms net) genoeg op deze twee dagen; het verval compenseerde uiteindelijk meer dan genoeg de ondieptes. Daarnaast was er de stroming. We wilden zoveel mogelijk van de stroming gebruik maken. De ideale vertrektijden op de zaterdag en zondag waren respectievelijk om ongeveer 07.30 uur (enigzins strijdig met de drempels van de wantij, zoals we zouden merken) en 08.30 uur.

Daar stonden we dan in alle vroegte (06.30 uur… brrr) bij de Museumhaven in Lauwersoog waar de twee DCR-boten zouden vertrekken. Terwijl in het donker de bagage in de auto van Cees en Ria (onze landploeg) werd geladen, deden de vele plaatselijke muggen zich rijkelijk tegoed aan de slaperige roeiers. De boten lagen al in het water en niets leek te verhinderen dat we om 7.00 uur zouden vertrekken. Echter geheel onverwachts had Cees dringend medische bijstand nodig en moesten we wachten op de ambulance. Later bleek dat het met Cees gelukkig weer snel beter ging en kon hij samen met Ria op een terrasje van het weer genieten. Inmiddels had Henk zich opgeofferd om alle bagage over te brengen naar Ameland. Daardoor moest de Noorderhaaks het met een roeier minder doen. Maar de drie overgebleven roeiers konden het prima aan.

Op Ameland was het goed toeven. De eco-camping bij Ballum is prachtig aangelegd en van alle gemakken voorzien. Chinees en bier was na alle vermoeienissen een goede combinatie. De boten lagen voor de overnachting tijdelijk aangemeerd bij de steiger van de KNRM-reddingsboot in de Ballumerbocht. De kapitein van die boot wist te vertellen dat er de volgende ochtend om 09.00 uur 60 cm water zou staan boven het laagwaterniveau (‘modder’) dat we er ’s avonds aantroffen. En daar was ook de planning voor de volgende dag op afgestemd.

De roeitocht op zaterdag verliep rimpelloos, op wat verwacht gehobbel bij het eerste wantij na. Door een zonnetje en nieuwsgierige zeehonden was het leuk roeien. De weg terug op zondag beloofde iets ruiger te worden door meer wind (4 Bft) en dito golven. Maar de coastal boten gleden er gemakkelijk overheen. Van de ondieptes hadden we dit keer geen last omdat ze in het tweede gedeelte van de route lagen. Dus dit keer geen platliggende groene tonnen die dat aankondigen; er kon zelfs ruim buiten de tonnen gevaren worden (zie het tweede kaartje). Het tablet en de marifoon werden ook weer gebruikt op een manier waarvoor ze gemaakt zijn. Het duurt blijkbaar een dag voordat iedereen weer weet waar de knopjes zitten. Zonder tablet valt goed te roeien; er zijn immers tonnen en boeien, en een (geplastificeerde) kaart en kompas zijn dan voldoende. Maar een marifoon is erg handig. En het moet gezegd worden: het marifoonverkeer heeft bij een sluis ook enige amusementswaarde; er is altijd een hoop gedoe en gestress bij mede watersporters als gevolg van beperkte manoeuvreerkunsten en communicatie.

Tijdens de afsluitende borrel (met en zonder alcohol) en het eten was van Cees zijn medische probleem niets meer te merken. Hij zat weer vol ideeën voor volgende tochten; een 4-daagse tocht naar de Duitse wadden is in de maak. Die middag berichtte Omroep Friesland over een gezonken sloep bij Ameland waar de KNRM van de Ameland hulp verleende. Goed afgelopen, geen persoonlijke ongelukken. Het bericht van de omroep was verder erg summier. Maar wie het bericht las en de foto bekeek, moest constateren dat 1) de onfortuinlijke roeiers in staat waren geweest de KNRM te berichten (met mobiel of marifoon), 2) nog voordat de hulpdienst was gearriveerd, de meeste roeiers al overgestapt waren in de andere boot, en 3) op de sloepen radarreflectoren zaten. Met andere woorden: ook deze roeiers vinden veiligheid belangrijk en konden ernaar handelen.

Al met al hebben we een gezellig (en veilig) weekend doorgebracht op het wad tussen Lauwersoog en Ameland. En misschien gaat die volgend jaar vier dagen duren, naar het Duitse deel van de wadden.

Met nogmaals dank met name aan Cees (voor de tochtvoorbereiding), Henk (voor zijn opoffering), Arie en nogmaals Henk (voor het botentransport want … als iedereen huiswaarts gaat, moeten er nog ergens in Nederland twee roeiboten worden gestald en de uitrusting worden opgeruimd).

PS Raadselachtig was aanvankelijk de paal waar de sloeproeiers volgens Omroep Friesland tegenaan gevaren zouden zijn. De roeiers bleken echter te dicht onder de Friese kust te zitten waar veel houten staketsels (onderdeel van de zogenaamde kwelderwerken) zijn gebouwd, die op moment van het ongeluk niet boven het water uitstaken. Vermoedelijk koersten ze af op het gemaal De Zwarte Haan terwijl ze niet of onvoldoende corrigeerden voor stroming en wind. Voor meer details zie: https://www.veiligroeien.nl/incidenten/2024-09-08-karakter.